Alles voor de eerste keer

Als ons kindje blij met zijn handjes en voetjes spartelt, ons met een grote glimlach aankijkt of heel hard huilt als hij in bed ligt, probeert hij ons heel duidelijk iets te vertellen, maar wat?

Ik ben een gelukkige moeder... maar ik barst steeds in huilen uit! Ons kindje is gezond, net als papa, maar ik voel me verdrietig, onzeker en heel erg schuldig. Ben ik wel normaal? Wat kan ik tegen dit nare gevoel doen?

Als iemand me - toen ik 18 was en nog al mijn haar had - verteld zou hebben dat ik als vader een echte softie zou worden, zou ik hem voor gek hebben verklaard.... In het begin was ik wat onzeker, maar nu doe ik alles voor mijn kleine schat.

Mijn baby kan nog niet praten en met alleen lachen of huilbuien is het lastig te snappen of hij wel of niet genoeg heeft gehad, of dat hij nog honger heeft. Hoe kan ik zijn gedrag interpreteren?

Ik weet dat mijn baby na iedere voeding een boertje moet laten, maar ik weet niet zeker hoe ik dat aan moet pakken. Ik kan wel wat advies gebruiken!

Twee kinderen tegelijkertijd is geweldig, maar ook twee keer zo veel werk! Ik vraag me wel eens af of ik van allebei evenveel kan houden? Zullen ze op elkaar lijken, zullen ze onafscheidelijk zijn?