De "nee"-fase

De "nee"-fase

Nu je kindje zijn eerste stappen heeft gezet en steeds meer zijn eigen gangetje kan gaan, en nu hij ook steeds meer begint te praten (in het begin vaak onbegrijpelijke klanken voor een buitenstaander, maar volledig duidelijk voor papa en mama), wil hij je dolgraag duidelijk maken wat hij wil, maar vaak ook wat hij niet wil. Vol trots zie je hoe jouw kleintje groot wordt, maar je merkt nu ook dat hij jou probeert uit te dagen. En daar lijkt hij nog plezier in te hebben ook! Maak je geen zorgen - dit overkomt alle jonge ouders. Het belangrijkste is om rustig en consequent te blijven. Ouder zijn is niet altijd even makkelijk, dat weten we allemaal!

Waarom zegt mijn kindje de hele tijd "nee"?

Tot nu toe waren de favoriete woordjes van jouw kleine schat waarschijnlijk woordjes als "nijn" of "beer", "koek" en "mama". Hij had woordjes voor voorwerpen, personen of een bepaalde situatie. Als hij echter tussen de 18 en 24 maanden oud is, begint de beruchte "Ik ben twee en ik zeg nee"-fase. Voor jouw kindje betekent dit dat hij de functie van taal begint te door te krijgen en daardoor ook begrijpt hoe hij moet onderhandelen. Dit is een heel belangrijke stap in zijn ontwikkeling... jouw kleine zou wel eens filosoof kunnen worden!

Je kindje krijgt al snel door dat dit nieuwe woordje de perfecte manier is om jou uit te dagen en probeert de grenzen op te zoeken. Wees gerust, ook aan deze fase komt een eind, vooral als jij standvastig blijft!

Ik zeg "nee" dus "ik besta"!

Lopen, op het potje plassen, de eerste woordjes .... je kindje wordt steeds onafhankelijker en begint de wereld te ontdekken. Nu komt ook zijn eigen karakter steeds duidelijker naar voren en het woordje "nee" wordt een veelgebruikt antwoord, samen met "Zelf doen!", "Jij niet!" en andere plotselinge uitbarstingen.

Voor jou is deze fase waarschijnlijk minder leuk - je hebt het gevoel alsof je net zo goed tegen een muur kan praten - maar voor je kind is dit een noodzakelijke stap in zijn ontwikkeling. Door "nee" te zeggen, zegt jouw kleine eigenlijk "ik besta". Nee zeggen is voor een kind van deze leeftijd een manier om zijn eigen willetje te laten zien en helpt hem om zijn eigen persoonlijkheid te ontwikkelen. Bij jou probeert je kindje uit tot hoever hij kan gaan, terwijl hij bij oma en opa of op de crèche net zo lief is als voorheen. Hoe moeilijk dit ook is voor jou, het is echt heel normaal!

De "nee" die eigenlijk "ja" is

De wijze mama beseft heel goed dat "nee" een ingewikkeld begrip is en dat het van alles kan betekenen. Het ontdekken van al die betekenissen is al een hele kunst!

Probeer maar eens het verschil te leren kennen tussen:

• "nee" uit gewoonte (beetje jammer, als je net een koekje wilde aanbieden!),
• de dwarse "nee" (je baby wil niet terug in de wandelwagen, omdat 45 minuten op de schommel echt veel te kort was!),
• de vermoeide "nee" (gaat vaak vooraf aan een algehele woede-uitbarsting!),
• die "nee" die eigenlijk "ja" betekent (hij zegt "nee" terwijl hij met zijn hoofd "ja" schudt) ...
• en natuurlijk de resolute "nee" bij het zien van eten dat hij nog niet kent (dit komt vooral midden in de voedselneofobie-fase voor!).

De verklaring: je kindje wil jou duidelijk maken dat hij alleen doet wat jij zegt, omdat hij zelf heeft besloten dat hij dat wil doen (eigenlijk moet jij hèm dankbaar zijn!). Dat wordt nog leuk als hij echt in de puberteit zit!

Jij bent de baas! (Ja, echt waar)

Hoe ga je hiermee om zonder steeds boos te worden? De aandacht afleiden werkt altijd goed. De meesten van ons hebben wel eens handige tips afgekeken van andere ouders in de trein of het vliegtuig om de kinderen af te leiden en zodoende een woede-uitbarsting of een gillend kind te vermijden.

Het grootste probleem is het vinden van een goede balans: niet te streng zijn waardoor je kindje geen kans meer krijgt om zijn eigen persoonlijkheid te ontwikkelen en te tonen, maar ook niet te toegeeflijk waardoor je hem de regels laat bepalen. Als jouw kleine een paar keer "nee" zegt, is dat helemaal niet erg; blijf rustig en consequent en ga het gevecht niet elke keer aan. We geven allemaal wel eens toe en dat is heus niet erg.

De gouden regel is hem duidelijk maken dat jij uiteindelijk degene bent die beslist (of je hem "nee" laat zeggen of niet) en niet hij. Jouw "nee" is ook echt "nee". Op dat moment mag je niet toegeven, blijf bij je standpunt: duidelijke grenzen stellen (zonder daarbij natuurlijk de andere ouder tegen te spreken) is van groot belang voor jouw kind.

Marja, moeder van Emma (3 jaar) en Louise (14 maanden) "Toen Emma 2 werd zat ze op het hoogtepunt van de "nee"-fase en hadden we de hele dag door ruzie. Ik werd er zo moe van. Naast het huishouden en alle andere verplichtingen, had ik ook nog eens het gevoel dat ik mijn dochter aan het treiteren was door haar voortdurend dingen te moeten verbieden. Ik heb het toen besproken op het consultatiebureau, waar ze me aanraadden om niet elk gevecht aan te gaan en te bepalen in welke situaties het niet zo erg is als ze een keer "nee" zegt. Sindsdien ben ik op een aantal belangrijke punten heel consequent en leg ik haar ook uit dat het op mijn manier gaat en niet anders. Op andere punten kan ik nu een stuk relaxter zijn. Het grote voordeel van deze aanpak is dat mijn dochter nu steeds minder vaak 'nee' zegt!"